مصاحبه متال اکسپرت با گروه فولادی دونگوا
پایگاه
خبری آرتین پولاد – اکثر صادرکنندگان بزرگ فولاد درچین مجبور شدند طی امسال به دلیل افزایش قیمتها
در بازار داخلی، سطح فروش صادراتی خود را پایین بیاورند. به گزارش آرتین پولاد، آقای
میگ کان، معاون اجرایی گروه دونگوا که از اصلی ترین صادرکنندگان بیلت به بازار
آسیای جنوب شرقی است، در مورد چگونگی تغییر موقعیت این شرکت طی امسال گفتگو کرده و
در مورد دلایل قطع مرحله به مرحله همکاری با تجار در بازار بین المللی توضیحاتی
ارائه داده است. وی طی مصاحبه با متال اکسپرت با اشاره به چشم اندازهای پیش روی
شرکت دونگوا در نیمه دوم سال، از امکان افزایش تولید و همینطور تاثیر این مجموعه
در روند قیمتها در بازار داخلی چین نیز سخن گفته است.
شرکت فولاد دونگوا تقریبا مجموعه ای
تازه کار اما شناخته شده در بازار فولاد چین، بخصوص در آسیای جنوب شرقی است. لطفا
به اختصار شرکت خود را معرفی بفرمایید.
شرکت فولاد دونگوا مجهز به سه کوره انفجاری است که یکی با
گنجایش ۱.۶۸۰ مترمکعب و بقیه با ظرفیت ۶۸۰ مترمکعب هستند. ما همچنین داری دو
کانورتر با گنجایش ۱۰۰ مترمکعب و یک کوره قوس الکتریکی هستیم. کارخانه نورد ما
دارای سه خط تولید برای میلگرد، مفتول و میلگرد کلاف است. تولید فولاد سالیانه ما
بالغ بر ۳ میلیون تن می باشد که شامل بیلت، میلگرد، میلگرد کلاف و مفتول هستند. ما
از سال ۲۰۱۴ تجارت خود در بازار بین المللی را آغاز کردیم و عمده تمرکز ما در
بازار آسیای جنوب شرقی بوده است. ما همچنین با خاور میانه، افریقا و امریکای لاتین
نیز روابط تجاری داریم. سال گذشته بالغ بر ۱.۸ میلیون تن صادرات فولاد داشتیم که
۱.۲ میلیون تن آن بیلت بوده است.
قیمت محصولات فولادی چین از اوایل
امسال بسیار بالا رفت. آیا شما ناچار به پایین آوردن سطح صادرات بدلیل بروز این
واقعیت جدید در بازار چین شدید؟
می دانید، تجارت فولاد کار ساده ای نیست. بعضی اوقات قیمتها
بسیار بالا و بعضی وقتها بسیار پایین است. تنها بالا و پایین شدن قیمت نیست که
تعیین کننده فروش شماست. برخی اوقات حجم تقاضا، منطقه، مدیر فروش و در نهایت
مدیرعامل است که تعیین کننده هستند. اما امسال بازار روند بسیار گیج کننده ای داشت
و قیمتها خیلی بالا رفت. ما در آغاز سال ۲۰۱۷ برنامه صادرات حدود یک میلیون تن
فولاد داشتیم اما عملا از اول ماه مارچ امسال سطح صادرات ما صفر بوده است. تا به
امروز حجم صادرات ما در امسال حدود یکصد هزار تن بوده است و مابقی تولید به بازار
داخلی عرضه شده است چراکه قیمتهای چین برای خریداران خارجی قابل قبول نبود.
بنده در آغاز امسال سفر کاری به آسیای جنوب شرقی برای دیدار
با برخی نورد کاران داشتم تا محصول بیلت خود را به آنها معرفی کنم. اما از ماه
مارچ مشخص شد که قیمتهای ما بسیار بالاست. به طور مثال، قیمت قابل قبول برای بیلت
در اندونزی فقط ۴۰۰ دلار در تن است، درحالیکه قیمت پیشنهادی ما در اکثر مواقع
بیشتر از این سطح قیمت بوده است. امیدوارم با بهبود بازار بتوانیم روابط تجاری خود
با کارخانه های نورد آسیای جنوب شرقی را از سر بگیریم چراکه این مناطق جدید در حال
توسعه هستند و سطح تقاضا بخصوص در اندونزی، تایلند و فیلیپین خوب به نظر می رسد. ما
همچنین توسعه صادرات خود به بازارهای افریقا، عمدتا اتیوپی و غرب افریقا را نیز
جزو اهداف توسعه ای خود قرار داده ایم.
توقف تولید کارخانه های آلاینده یکی از
دلایل اصلی افزایش قیمت در بازار داخلی بود. آیا امکانات تولید جدید در چین جهت پر
کردن این جای خالی موجود است؟
همانطور که اشاره فرمودید، کارخانه ها بدلیل دستور دولت در
توقف کار کوره های آلاینده هوا ناچار به کاهش تولید میلگرد شدند. در نتیجه، قیمت
میلگرد در نیمه دوم سال به سرعت بالا رفت و به دنبال آن قیمت سایر محصولات فولادی
افزایش یافت که سودآوری خوبی برای ما داشت. متوسط سود دهی ما طی امسال بین ۵۰۰ تا
۱.۲۰۰ یوان در تن بود.
در عین حال، تا چند سال پیش برخی کارخانه ها از کوره های
قوس الکتریکی در ساخت فولاد استفاده می کردند اما به صرفه بودن اقتصادی کوره های
انفجاری باعث توقف اکثر کوره های الکتریکی بخصوص در کارخانه های بزرگ شد. از سال
گذشته و به ویژه امسال، کارخانه ها بخصوص کارخانه های بزرگ تولید خود را از سر
گرفتند و من فکر می کنم سوددهی بالای تولید، کوره های قوس الکتریکی را مجددا راه
اندازی خواهد کرد. چراکه این نوع کوره ها در مقایسه با کوره های انفجاری کاملا
قانونی هستند.
از طرف دیگر، راه اندازی کوره های قوس الکتریکی در مقیاس
بالا سطح تولید میلگرد را افزایش خواهد داد که ممکن است این افزایش موجودی فشار کاهشی
در قیمتها اعمال کند. اما احتمال وقوع این امر را در کوتاه مدت نمی بینم. فکر می
کنم روند بازار در نیمه دوم سال نیز به خوبی نیمه اول باشد و اظهار نظر در مورد
چگونگی ادامه این روند در سال گذشته مشکل به نظر می رسد.
می دانیم که شما اقداماتی جهت جلوگیری
از فروش کالا از طریق تجار به بازار صادرات داشته اید. دلیل اصلی شما در این امر
چه بود؟
علی رغم تجربه ما در صادرات کالا از طریق تجار بزرگ پکن و
تیانجین مستقر در آسیای جنوب شرقی، این رویه به زودی تغییر خواهد کرد. به طور کلی،
کسب و کار از طریق تجار و دلالان که شبکه های فروش خوب و رابطه قابل قبولی با دولت
چین دارند، آسان تر است و اگر ما خودمان کار فروش را دست بگیریم با موانعی مواجه خواهیم
شد چراکه کشورهای دیگر شناخت چندانی از ما ندارند، ممکن است آنها محصول ما را بشناسند اما کمپانی
ما را نمی شناسند و ما می بایست جهت کسب اعتماد ایشان وقت صرف کنیم.
در مورد معایب کار با واسطه ها نیز باید بگویم، سال گذشته
پس از امضاء قرارداد با مشتریان خارجی در قیمت پایین، قیمتها ناگهان بالا کشید و
برخی تجار نتوانستند کالا ها را در موعد مقرر تحویل داده و یا برخی سفارشات را از
طرف ما و نه از جانب خودشان لغو کردند. به همین جهت، حداقل برای حفظ اعتبارمان،
خودمان فروش مستقیم را شروع کردیم که سوای سوددهی بالاتر مزایای زیادی برایمان به
همراه داشته است.
پس چرا هنوز بسیاری از تولیدکننده های
چینی محصولات خود را از طریق تجار صادر می کنند؟
بسیاری از تولیدکننده سرمایه زیادی ندارند درصورتیکه تجار
بزرگ، به ویژه دولتی ها پول زیادی دارند. وقتی این تجار از تولیدکننده ها خرید می
کنند، می تواند به سرعت پول آن را بپردازند و تولیدکننده مجبور نیست به دنیال پول
خود در جای دیگر برود تا محصول مورد معامله را تولید کند. این تولیدکننده به راحتی
از پول تاجر خریدار استفاده کرده و این برای او یک مزیت است. ضمن اینکه تولیدکننده
هاییکه محصولات خود را به تجار عرضه می کنند دیگر نیازی به تلاش زیاد برای پیدا
کردن مشتری خارجی ندارند.
منبع: Metal Expert