نمودار ۱، میزان تولید فولاد در ۳ کشور برتر تولیدکننده آن را در سال ۲۰۱۶ نشان می‌دهد. به‌علاوه در این نمودار، میزان تولید در سال‌های ۲۰۱۷، ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ نیز در این کشورها پیش‌بینی شده است. در حال حاضر، انتظار می‌رود که رشد تولید فولاد در چین، پیش از فراسیدن زمستان و ماه نوامبر که از حجم تولید کاسته خواهد شد، همچنان افزایش یابد. گفتنی است که اجرای اقدامات حمایتی از سوی دولت مرکزی چین، تاکنون از رشد اقتصادی این کشور پشتیبانی کرده و موجبات حمایت از تولید فولاد را فراهم آورده است. با این حال، سرمایه‌گذاری ثابت (FAI) از ماه آگوست به‌ویژه در بخش زیرساخت و ساختمان‌سازی کاهش یافته است. محدودیت‌های اعطای وام را باید دلیل اصلی برای کاهش تقاضا در پایان سال ۲۰۱۷ دانست. بعد از سال ۲۰۱۷، تمرکز دوباره بر مدیریت ریسک‌های مالی قرار می‌گیرد و انتظار می‌رود که فعالیت در حوزه‌های سرمایه‌گذاری و ساخت‌و‌ساز کاهش یابد. این موضوع منجر به تعدیل تقاضای فولاد در سال ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ خواهد شد.

رشد تولید فولاد هند در ۳ ماهه دوم سال جاری، ضعیف بوده و تنها افزایش ۲.۴ درصدی را به‌خود اختصاص داده است. این میزان رشد با رشد بالای صنعت فولاد این کشور در اواخر سال ۲۰۱۶ و اوایل ۲۰۱۷، اختلاف قابل توجهی داشت. این موضوع را می‌توان به قیمت بالای سنگ آهن و افت تقاضای داخلی این کشور نسبت داد. البته در مجموع پیش‌بینی می‌شود که مصرف فولاد این کشور در سال ۲۰۱۷، رشد ۵ درصدی را به‌سبب رشد اقتصادی تجربه کند. به‌علاوه با توجه به سرعت رشد تقاضا و سرمایه‌گذاری‌های دولتی برای توسعه زیرساخت‌های شهری، آینده روشنی برای این صنعت در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ پیش‌بینی می‌شود.

تولید فولاد ژاپن در سال گذشته ۲.۸ درصد کاهش یافت. در ۳ ماه نخست سال جاری نیز این روند ادامه پیدا کرد؛ اما در حال حاضر شاخص‌های تولید به‌خصوص در بخش ساختمان و خودرو بهبود یافته‌اند و همین موضوع رشد این صنعت را به‌همراه خواهد داشت. فراتر از سال ۲۰۱۷ (برای سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹) نیز انتظار می‌رود تا تولید فولاد این کشور به‌طور کلی پایدار بماند.

رشد اقتصادی در کشورهای مختلف دنیا، حمایت‌کننده تولید فولاد محسوب می‌شود. در مجموع انتظار می‌رود که در سال‌های آینده، میزان تولید این فلز در ایران، ترکیه، اتحادیه اروپا و سایر نقاط آسیا افزایش یابد. این رشد را باید یک جریان مداوم دانست که با بهبود مستمر کسب و کار جهانی و شاخص های تولید صنعتی در کنار ایجاد ظرفیت‌های جدید در صنعت فولاد حاصل می‌شود. انتظار می‌رود که طی سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹، از سرعت رشد تولید کاسته شود اما همچنان نسبتا حجم تولید در سطوح بالایی باقی بماند. این رشد را باید مرهون بهبود مداوم در اقتصادهای توسعه‌یافته و همچنین شدت قابل توجه رشد در اقتصادهای نوظهور و در حال توسعه دانست.