کاهش بیش از ۱۳ درصدی صادرات فولاد ایران در سال ۹۹/ جزئیات کامل صادرات فولاد میانی، محصولات فولادی و آهن اسفنجی
به گزارش آرتین پولاد: در سال ۹۹، صادرات فولاد میانی کشور، ۶ میلیون و ۱۶۲ هزار تن بوده که کاهش ۱۱ درصدی را نسبت به سال ۹۸ نشان می‌دهد. از صادرات فولاد میانی، سهم صادرات بیلت و بلوم در سال ۹۹، ۴ میلیون و ۵۶۴ هزار تن، و سهم صادرات اسلب، یک میلیون و ۵۹۸ هزار تن بوده است. صادرات اسلب در سال ۹۹، کاهش شدید ۲۳ درصدی را تجربه کرده است و صادرات بیلت و بلوم، ۶ درصد کاهش یافته است.
وضعیت صادرات محصولات فولادی
کل صادرات محصولات فولادی کشور در سال ۹۹، ۲ میلیون و ۸۳۹ هزار تن بوده که نسبت به سال ۹۸، کاهش ۱۸ درصدی را نشان می‌دهد.
از میان محصولات فولادی، سهم صادرات مقاطع طویل فولادی، ۲ میلیون و ۱۹۴ هزار تن بوده و صادرات این مقاطع، در سال گذشته، ۱۷ درصد کاهش یافته است. صادرات میلگرد که بیشترین سهم را از میان صادرات کل محصولات فولادی دارد، در سال ۹۹ نسبت به سال ۹۸، ۱۸ درصد کاهش یافته است و به ۱ میلیون و ۸۳۵ هزار تن رسیده است.
صادرات مقاطع تخت فولادی نیز با کاهش ۲۰ درصدی در سال ۹۹، به ۶۴۵ هزار تن رسیده است. با توجه به نیاز داخلی کشور، کاهش صادرات در بخش محصولات تخت، کاملاً قابل پیش‌بینی بود.
صادرات آهن اسفنجی در سال گذشته، با کاهش ۱۱ درصدی به ۸۴۳ هزار تن رسیده است.
نکته قابل تأمل این است که در سال ۹۹، صادرات محصولات فولادی، فولاد میانی و آهن اسفنجی همگی نزولی بوده و علی‌رغم رشد قابل توجه تولیدات و رکود داخلی در بخش ساختمان، شاهد افزایش صادرات نبوده‌ایم! از میان دو بخش مهم، کاهش صادرات مقاطع طویل فولادی بسیار بیشتر از کاهش صادرات شمش فولادی بوده است.
گفتنی است انجمن تولیدکنندگان فولاد ایران در اوایل اردیبهشت سال ۱۳۹۹ طی نامه‌ای به وزیر وقتِ صنعت، معدن و تجارت با توجه به شرایط ایجادشده توسط بحران کرونا و همچنین محدودیت‌های شدید داخلی مرتبط با ستاد تنظیم بازار، نسبت به کاهش صادرات فولاد کشور و کاهش درآمدهای ارزی صنعت فولاد اعلام خطر کرده بود که متاسفانه این هشدارها در سال گذشته جدی گرفته نشد!
انجمن فولاد در نامه هشدارآمیز خود سه درخواست را مطرح کرده بود. این انجمن درخواست کرده بود که ۱) تمامی محدودیت‌های صادراتی آهن و فولاد کشور به فوریت مرتفع گردد؛ ۲) توسعه صادرات به عنوان یکی از اهداف اصلی کارگروه تنظیم بازار (حداقل در خصوص فولاد) در اولویت قرار گیرد؛ و ۳) همانند سایر کشورهای فولادساز دنیا، مشوق‌های صادراتی وضع و به سرعت اجرایی گردد.
به هیچ‌یک از این درخواست‌ها پاسخ مثبت داده نشد و در عوض تنظیم بازار داخلی به صادرات فولاد گره زد. نهایتاً نتیجه این بوده که محدودیت‌های صادراتی، کاهش صادرات فولاد کشور در سال گذشته را درپی داشت.